Маводҳои истеъмолӣ саноати ғуруби офтоб нестанд

Ҳарчанд болоравии нархи картриджҳои тонер ё авҷи болоравии чипҳои қаблӣ хатарҳои ниҳонӣ дар қалби ҳама масолеҳи масрафкунандаро пинҳон кардааст, баъзе садоҳои манфӣ низ шунида мешаванд.

Аммо, масолеҳи масрафӣ саноати ғуруби офтоб нест, он ҳамеша як саноати тулӯи офтоб хоҳад буд.

Ин баҳодиҳии ӯ ба маводи чопӣ ҳангоми муошират бо як таймери кӯҳна дар доираи масолеҳи масрафӣ аст ва он чизест, ки даврони Осиё ва Ҳинд баён кардан мехоҳад.

Зеро маводи чопӣ ва нусхабардорӣ чизҳое ҳастанд, ки тамоми қишрҳои ҷомеа ба онҳо ниёз доранд, ҳамон тавре ки мардум бояд ҳар рӯз ғизо хӯранд, то замоне, ки ширкат дар офис аст ва мошинаш кор мекунад, ҳатман аз масолеҳи масрафӣ истифода хоҳад кард.

Саноати масолеҳи истеъмолӣ солим ва устувор аст. Аммо ин рушди солим ва устувор ҳар яки моро тақозо мекунад, ки солим ва ақли солим бошем. Аммо агар рӯзе саноат носолим бошад, ин аз он сабаб аст, ки менталитети мо солим нест, самти мо нодуруст аст, мо аз тафаккури муқаррарии худ, бозори муқаррарӣ, самти муқаррарӣ берун нарафтем, накандаем, на эҷод кардем. Пеш аз он ки ҳамаи ин рӯй диҳад, саноати масолеҳи истеъмолӣ дар ҳолати тулӯи офтоб аст, дар бораи худ суруд нагӯед, боварӣ ҳосил кунед.

Хамин ки ин матлаб ба нашр мерасид, ногахон даврони осиёию хинди аз масолехи масрафот хабар гирифт, ки хабаре хаст, ки боз боло намеравад... Аммо ширкатхое хам хастанд, ки интизоранду мебинанд ва чи хохад шуд. дар ниҳоят рӯй медиҳад, танҳо метавонад ба бозор иҷозат диҳад, ки пас аз муддате ба мо ҷавоб диҳад.

Ҳарчанд омилҳои номаълум зиёданд, агар мавҷи болоравии нарх воқеан ба маводи чопӣ зарба занад, оё касе метавонад воқеан ин баҳрро комилан хушк кунад?